خیالی نیست

  بگذار همه مرا پروانه ای خشک و بی روح ببینند

  همین قدر که فرصت پاره کردن پیله و خارج شدن از آن را داشته ام

  همین قدر که پرواز را تجربه کرده ام خود کفایت می کند

  من در این پرواز تو را یافتم تو را که به وسعت همه ی دنیا می ارزید یک نگاهت

  من شنیده ام که می شود

  انتظار پروانه های خشک شده را

  از لای کتاب خاطره ها به پرواز در آورد

  و دمی آسود بر گلیم نخ نمای رویا ها

  نخواهم گذاشت عاشقی گل سرخ و پروانه را کسی انکار کند به جرم و خشکی وتنهایی

  در عاشقی گل سرخ و پروانه

  طرح زخم یک پرواز را به شهادت خواهم گرفت

  در یک صبح زود،

  در گرگ و میش یک وداع ،

  به سوی وادی مقدس،

  به سوی تو،

  هجرت خواهم کرد

  ووسعت خاموش مردابهای بی مهتاب را ،با تو به میهمانی خدا خواهم برد...

  بگذار همه بگویند رویایی بیش نیست هجرت دوباره به تو

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: